Oto link do całej rozmowy Mariusza Chrapki z Bernardem Frugą z tematem przewodnim „pogodne przywództwo”: http://mariuszchrapko.com/isrikuz-pogodne-przywodztwo-rozmowa-z-bernardem-fruga/
Jeśli widzisz problem, a Twój palec wskazujący jest skierowany na domniemanego winnego, to dokładnie przyjrzyj się swojej ręce. Zobaczysz, że trzy pozostałe palce wskazują na Ciebie.
Wiele miesięcy temu ten obraz pojawił się w naszych blogowych dyskusjach. Od tego momentu towarzyszy mi w myśleniu o przywództwie.
NASI SZEFOWIE POWINNI SIĘ TEGO NAUCZYĆ
Raz na jakiś czas, jestem zapraszany przez firmy, na spotkania kadry kierowniczej. Jak to zwykle bywa, szefowie obecni na spotkaniach, sami też mają swoich szefów. Mówimy o rozwoju kompetencji przywódczych, a oni czasem wpadają w tony narzekania i wypowiadają tradycyjną formułkę „nasi szefowie powinni się tego nauczyć, a nie my”. Wtedy przytaczam powyższy obraz dłoni.
Sam staram się żyć wedle zasady, że jeśli chcesz zmiany, to bądź taką zmianą. Masz problem z lekceważeniem Twoich pomysłów przez szefa, to zrób co w Twojej mocy, by Twoi podwładni poczuli jak bardzo cenisz ich pomysły. Nie podoba Ci się, że ludzie skaczą sobie do oczu, z powodu pozornych problemów wykreowanych przez media? Szukaj tego co Cię łączy z innymi, a Twoje informacje niech pochodzą z bardziej wiarygodnych źródeł, niż szukający sensacji pismacy. Wkurza Cię niski kapitał zaufania między Polakami? Buduj relacje i interesy na kredycie zaufania do innych. I tak dalej.
Jak ktoś powiedział, jedyną osobą, którą możesz zmienić jesteś Ty sam. Chcesz zmiany, to dokonaj jej w sobie.
W tym zawiera się moje rozumienie przywództwa i wywierania wpływu.
POLECENIE SŁUŻBOWE
Oczywiście takie podejście wymaga stania na własnych nogach i poszukiwania sensu zadań, których się podejmujemy. To co mnie uderzyło na naszym kraju, po powrocie ze Szwajcarii, to powszechność stosowania argumentu „polecenie służbowe” jako uzasadnienia wykonania absurdalnych, niezrozumiałych lub chimerycznych wymysłów przełożonego. Przypuszczam, że jest to typowo polski sposób zagłuszania własnego sumienia. W tej samej korporacji, w innych krajach, widziałem kulturę kwestionowania absurdów i domagania się od szefów wyjaśnień źródeł wydawanych decyzji. Nie w Polsce. Tutaj panowała kultura bezmyślnego wykonywania „poleceń służbowych”.
Myślę, że przerwanie feudalnego zwyczaju bezwolnej pracy będzie kluczem do rozwoju w Polsce przywódców, tak w biznesie, jak i w życiu publicznym.
PRZYGOTOWANIE OD ŚRODKA
Zachęcam do wysłuchania rozmowy jaką przeprowadził ze mną Mariusz Chrapko na temat pogodnego przywództwa. Mariusz zauważył, że polscy szefowie mają dobre przygotowanie narzędziowe, wiedzą jak wymagać, zbierać i analizować różne mierniki, KPI, definiować standardy pracy i procesy, ale widać u nich brak „przygotowania od środka”.
Dla mnie jest to pokłosie powyżej wspomnianego feudalizmu. Jeśli normy kulturowe w polskim biznesie sprzyjają tym, którzy nie używają własnego sumienia, zdania, ani nie zadają trudnych pytań, to kierownicy szlifują jedynie kompetencje techniczne, bo takowe prowadzą na polskie szczyty.
W CO GRAJĄ LUDZIE?
Według mnie, tym co odróżnia takich „ekonomów” od przywódców, jest autonomia w patrzeniu na świat i pielęgnowanie własnego rozwoju duchowego. Poza pielęgnowaniem, warto też używać jego owoców w pracy. Znam bowiem ludzi, którzy przed i po godzinach pracy są zaangażowani w rozwój wewnętrzny, lecz w pracy „grają w grę” bezkrytycznego wykonywania i podawania dalej poleceń. Nie, nie mówcie mi, że to jest jedyny możliwy sposób pracy w korporacji. Moim zdaniem jest to ulubiony przez korporacje sposób funkcjonowania ich pracowników, ale chyba nikt tak bardzo, jak mieszkańcy Europy Wschodniej, nie wszedł w ten diabelski model.
Powyżej powiedziałem, że praca nad sobą, to też wywieranie wpływu. Bowiem jestem przekonany, że najpotężniejszą formą wpływania na postawy i zachowania innych, jest własny przykład. Jeśli chcesz, by Twoje otoczenie wyglądało lepiej niż teraz wygląda, to praca nad sobą wydaje się najskuteczniejszą drogą do celu. Twoja postawa i zachowanie prędzej czy później znajdzie naśladowców.